De tekening

 

Onze dochter staat trots naast me.

Trots laat ze een tekening zien.

Op de voorgrond een konijnenhok,

daarnaast een meisje en daarachter

een huis. Ze zweven volgens de tekening

nog in de lucht, maar er is enige perspectief

zichtbaar. Het meisje staat goed in het midden.

Ik vraag waar de horizon is.

De horizon?,... die is achter het huis,...

De bovenkant van het dak is het begin

van de lucht. Logisch dat de horizon altijd

hoog getekend wordt, ga zelf maar eens 

op kinderhoogte zitten.

Ik bekijk de tekening nog eens. Ik vind het mooi.

Ze heeft de tekening voor haar leeftijd goed

doordacht, hoewel ze vluchtig heeft gekleurd,

haar tijd was op.

 

Onze zoon komt aangelopen.

Een stuk papier wappert in zijn hand.

Die, ai,...  Hij komt naast me staan, wijst met

zijn vinger naar een tal van kriebels en

krabbels op het papier.

Die,... apfoe,... ie, ieuw, wie,..  die,....nee,...ko ko.

Ik vertaal het gesprokene om te checken of

ik hem begrijp. Dat is een bus. Dat is de politie.

Die wil niet komen.

Ja,.. zegt mijn zoon en gaat weer verder.

Die,... en hij gebaart,..

O, dat is de chauffeur, ze is ziek en de

ambulance moet komen.

Ja,.. zegt hij weer en met een brede glimlach

loopt hij met de tekening naar de tekentafel.

 

Van de ene kant voel ik trots om wat mijn zoon 

kan en tevreden is met zijn eigen kunnen.

Van de andere kant voel ik van binnen verdriet,

verdriet dat ik niet goed kan plaatsen.

Mijn zoon en dochter verschillen 15 maanden.

Het verschil in ontwikkeling is aanzienlijk.

Waar bij onze dochter de meeste dingen

vanzelfsprekend gaan, gaan bij onze zoon 

zoveel moeizamer om met de waarden en

normen van de maatschappij mee te komen.

De ene leeft bewust en de andere handelt

puur uit het onbewuste.

Zoals de donkere zee en de zwarte lucht

s' nachts een geheel vormen.

Als een droom, waar geen horizon is om

op te navigeren.

Een grote ruimte waar geen houvast is.

Alleen maar lichtflarden en misten.

Hoe bereik je iemand die in zo'n

ruimte leeft?

 

Ik kijk nog eens naar de tekening, die

lijnen die over het hele papier kronkelen.

Het is zijn kompas. het zijn de lijnen waar

hij mee navigeert.

Over die woeste zee, op weg naar de horizon,

op zoek naar avontuur........